Menu wortalu

Modelka Ania Piszczałka w obiektywie Aleksandry Dargiewicz

Szczegóły

Mirek

Kategoria: Aktualności

Opublikowano: 27 lipiec 2014

Odsłony: 9346

Fotografowanie mody stało się jej pasją. Tworzy sesje i kampanie wizerunkowe dla firm odzieżowych. Aleksandra Dargiewicz swoim dorobku ma kilkadziesiąt modowych editoriali, projektow, publikacji na portalach krajowych oraz zagranicznych oraz kampanii reklamowych dla polskich projektantów: beModels.pl, getInspiredMAGAZINE, Glacier Magazine, Golden Age Magazine, FASHIONABLY MALE, THESTYLISTO.COM, MODO Magazine. Współpracowała z włoską firmą Fullspot produkujacą torebki marki Obagi. Obecnie wspópracuje z amerykańską firmą Lensbaby, producentem obiektywów do lustrzanek cyfrowych i Bourjois Polska, producentem kosmetyków. Bourjois Polska zaopatruje w kosmetyki wszystkie sesje fotograficzne Aleksandry.

Wspópracowała z modelkami i modelami: Anią Piszczałką i Justyną Pawlicką - uczestniczkami polskiej edycji programu Top Model, tancerzem i zarazem aktorem Gabrielem Piotrowskim oraz piosenkarką Adą Szulc.

Najnowszy projekt Aleksandry Dargiewicz odbył sie przy współpracy Anny Piszczalki. Modelka wystąpiła przed obiektywem w kreacjach od MO.YA Fashion z najnowszej kolekcji ,,What Dreams may Come'', która inspirowana jest filmem pod tym samym tytułem.

Fot: Aleksandra Dargiewicz www.facebook.com/dargiewiczphotography
Model: Ania Piszczałka
Projektant: MO.YA Moda
Włosy: Agnieszka Przeździecka
Make-up: Dorota Lange
Biżuteria: Lubu STYLE
Asysta: Iwona Dzbeńska

fot. Aleksandra Dargiewicz

fot. Aleksandra Dargiewicz

fot. Aleksandra Dargiewicz

fot. Aleksandra Dargiewicz

fot. Aleksandra Dargiewicz

fot. Aleksandra Dargiewicz

fot. Aleksandra Dargiewicz

fot. Aleksandra Dargiewicz

fot. Aleksandra Dargiewicz

fot. Aleksandra Dargiewicz

fot. Aleksandra Dargiewicz

 fot. Aleksandra Dargiewicz

House of Retouching - Długa droga…

Szczegóły

Mirek

Kategoria: Aktualności

Opublikowano: 16 lipiec 2014

Odsłony: 6675

Kiedy w 2006 Tomasz Kozakiewicz i Krzysztof Gadomski zakładali House of Retouching nie mieli pojęcia dokąd zmierzają. Możliwości nauki post-produkcji fotograficznej w Polsce były jeszcze skromniejsze niż obecnie, a było tyle do nauczenia się…

Tworząc filozofię pracy, o którą później oparli cały system zastanawiali się, jak w cyfrowym środowisku oddać piękno tradycyjnego procesu wołania zdjęć. Naturalny wygląd fotografii, koncepcje systemu strefowego, dbałość o szczegóły, czy szacunek dla każdego piksla informacji oryginalnej fotografii to różne punkty, które przeplatają się przez podwaliny ich systemu.

W pierwszym roku działalności głównie zajmowali się obróbką krajobrazów niemniej już na tym etapie tworzyli swoje know-how. Metody pracy które z czasem miały przekształcić się w całościową metodologię pracy nad fotografią oraz swój specyficzny workflow.

Od owego czasu nieustannie kształcili się i doskonalili swój warsztat, tworzyli autorską metodologię pracy. Wysiłek nie poszedł na marne. Obecnie większość ich publikacji pojawia się na łamach takich czasopism, jak Vogue, Harpers Bazaar czy Vanity Fair. Pracowali nad zdjęciami dla wytwórni Disney oraz Paramount. Sławę przyniosła im jednak post-produkcja sesji zdjęciowej brytyjskiej rodziny królewskiej z okazji chrzcin księcia Jerzego wykonana przez fotografa Jasona Bella.

Pod koniec 2013 roku Krzysztof i Tomasz postanowili szerzyć tajniki swojego warsztatu. Dziś dzielą się swym doświadczeniem, wiedzą oraz know-how na kameralnych warsztatach w swojej pracowni nazwanych PROFI POST PHOTO. Uczestnicy twierdzą, że naprawdę warto. Oni sami uważają, iż efekty same mówią za siebie i nakłaniają do adoptowania ich metod do swojej pracy.

Jednocześnie należy podkreślić, iż metodologię i workflow House of Retouching można w prosty sposób modyfikować i adaptować do własnych potrzeb, zarówno w wypadku pojedynczych osób, jak i większych zespołów.

Warsztaty to wciąż jedynie wycinek ich działalności. Po latach intensywnej pracy wyrobili sobie markę, dzięki której obecnie mają okazję pracować z wybitnymi fotografami.

fot. Jason Bell/ Helena Bonham Carter for Paramount

fot. Jason Bell/ Emily Blunt for Harpers Bazaar

fot. Jason Bell/ Rachel Weisz for Best Life

fot. Gotz Goppert/ Yosemite

fot. Jason Bell/ od lewej: Dolce & Gabbana, Stella McCartney, Kate Hudson, Perry Oosting, Eva Herzigova
for British Vogue

Zmarł Jerzy Lewczyński, nestor polskiej fotografii

Szczegóły

Mirek

Kategoria: Aktualności

Opublikowano: 03 lipiec 2014

Odsłony: 4036

2 lipca 2014 r. w Gliwicach zmarł Jerzy Lewczyński  wyjątkowa postać polskiej fotografii. Członek ZPAF w Okręgu Śląskim od 1958 roku.

fot. Arkadiusz Ławrywianiec, Katowice 2012

Jerzy Lewczyński urodził sie 14 marca 1924 w Tomaszowie Lubelskim. Studiował na Politechnice Śląskiej w Gliwicach w latach 1945-1951. W 1958 roku został członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików, a wcześniej w 1951 - Gliwickiego Towarzystwa Fotograficznego. W latach 80. i 90. minionego stulecia wielokrotnie wchodził w skład Rady Artystycznej ZPAF. Od 1988 do 1993 roku był wykładowcą Wyższego Studium Fotografii ZPAF w Warszawie.
Fotografię uprawiał amatorsko od II wojny światowej, ale poważniej zainteresował się nią na początku lat 50., tworząc także prace socrealistyczne. W latach 1957-1960 był członkiem nieformalnej grupy, w której działał także Zdzisław Beksiński i Bronisław Schlabs. Współtworzył z nimi nurt nazwany "antyfotografią". Zaprezentowane w 1959 roku na "pokazie zamkniętym" prace uznano za brutalne i antyestetyczne. Później prezentował swą twórczość m. in. na wystawach "Fotografia subiektywna" (1968) i "Fotografowie poszukujący" (1971), "Stany graniczne fotografii" (1977).
20 lat temu Jerzy Lewczyński sformułował ostatecznie teoretyczną koncepcję „archeologii fotografii”, nad którą pracował od końca lat 60. – Archeologią fotografii nazywam działania, których celem jest odkrywanie, badanie i komentowanie zdarzeń, faktów, sytuacji dziejących się dawniej w tzw. przeszłości fotograficznej. Dzięki fotografii, ciągłość wizualnego kontaktu z przeszłością stwarza możliwości poszerzania oddziaływania dawnych warstw kulturotwórczych na dzisiejsze – mówił o tym.
Zajmował się także historią fotografii i krytyką oraz publicystyką związaną z fotografią. Od końca lat 60. XX wieku rozwijał własny styl, pełen odniesień do fotografii amatorskiej, w tym własnej rodzinnej, sięgającej czasów dzieciństwa i przeżyć wojennych. Według krytyków, działania Lewczyńskiego wyprzedziły zainteresowania artystyczne związane z pojęciem fotografii jako "zbiorowej pamięci" czy "archiwum historii", popularne w światowej fotografii od lat 80. W latach 80. i 90. oraz na początku XXI wieku tworzył prace komentujące specyficzną polską rzeczywistość. Odkrył trzy niezwykle cenne archiwalne zbiory: zdjęcia XIX- wiecznego fotografa i podróżnika z Gliwic Wilhelma von Blandowskiego, Józefa Eisenbacha - aptekarza z Sanoka fotografującego w pierwszych dziesięcioleciach XX wieku oraz Feliksa Łukowskiego, dokumentującego zamojską wieś w czasie II wojny światowej.
Prace powstałe stosunkowo niedawno, zwykle kserograficzne reprodukcje różnych dokumentów - niemalże utopijna próba zapisania rzeczywistości w najdrobniejszych jej przejawach także są kontynuacją postawy artysty. Tym próbom towarzyszyło przekonanie Jerzego Lewczyńskiego o bezwzględnej konieczności promowania fotografii. Uważał on medium fotograficzne za uniwersalny instrument do zapisywania oraz tłumaczenia świata. W 1999 roku opublikował "Antologię fotografii polskiej 1839-1989" (Bielsko-Biała 1999), która była pierwszą tego typu publikacją w Polsce.
Prace Jerzego Lewczyńskiego znajdują się w zbiorach Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Muzeum Historii Fotografii w Krakowie, Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu, Muzeum w Gliwicach, Muzeum Folkwang w Essen czy Musée de l'Elisée w Lozannie, archiwum Fundacji Archeologia Fotografii. Twórczości artysty została poświęcona m. in. monografia Wojciecha Nowickiego "Jerzy Lewczyński. Pamięć obrazu".
Wyróżniony Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis oraz Nagrodą im. Katarzyny Kobro.