Kompozycja statyczna
Poprzedni odcinek naszego cyklu poświęciliśmy kompozycji centralnej i symetrycznej, w której osie symetrii stanowią zwykle linie pionowe lub poziome. Formy oparte na linii poziomej stwarzają wrażenie stabilności – nie mogą się „przewrócić”. Nieco mniej bezpieczna wydaje się być linia pionowa. Pionowe prostokąty o dużym wydłużeniu nie stwarzają tak silnego wrażenia równowagi. W domyśle powstaje sugestia, że formy te mogą „upaść” pod wpływem czynników zewnętrznych, choć nie dajemy tego do zrozumienia wprost.
Kompozycja statyczna wywołuje u widza wrażenie spokoju, stabilizacji, bezpieczeństwa i ciszy. Obiekty będące w ruchu, sfotografowane poziomo lub centralnie sprawiają wrażenie nieruchomych. Pędzący samochód uchwycony w centrum kadru wygląda bardziej statycznie, niż sfotografowany w oddaleniu od centrum, kiedy stwarza wrażenie, jakby wjeżdżał bądź wyjeżdżał z niego.
Gdy fotografowane obiekty podobnej wielkości nie są umieszczone w centrum kadru lecz w jego mocnych punktach (zarówno po lewej, jak i prawej stronie, na tej samej wysokości), to obraz również sprawia wrażenie stabilnego.
Chcąc wykonać zdjęcia o kompozycji statycznej, śmiało możemy posłużyć się obiektywami o ogniskowej standardowej i dłuższej. Obiektywy szerokokątne często tworzą na obrazach przerysowania, które mogą sprawiać, że kadr zacznie nabierać dynamicznego charakteru.
Kompozycja dynamiczna
W takiej kompozycji dominują linie ukośne, dające wrażenie, że fotografowane obiekty poruszają się. Najbardziej dynamiczny charakter ma przekątna kadru, najdłuższa linia prosta przechodząca przez mocne punkty obrazu. Chcąc nadać obrazowi pewien dynamizm, to właśnie na nich lub w ich okolicy powinniśmy „umieszczać” główne motywy zdjęcia.
Wszelkie formy sprawiają wrażenie dynamicznych, gdy są skośne, pochylone, znajdują się na diagonalnych płaszczyznach, mają nieregularne lub zygzakowate kształty bądź zostały sfotografowane przy użyciu optyki szerokokątnej, dającej przerysowania i deformacje ich kształtu.
Warto zwrócić uwagę, w jaki sposób pokazywane są w prospektach reklamowych samochody i samoloty wojskowe lub sportowe. Zwykle są to ujęcia „pochylone”, wykonane na przykład podczas pokonywania zakrętów. Tego typu obrazy znakomicie podkreślają dynamikę obiektów i ich potencjalnie wysokie osiągi techniczne.
□
|
|
| Wrak starego pociągu służy już jedynie jako tło dla graffiti. Sfotografowany przez szerokokątny obiektyw, dający silne zniekształcenia perspektywiczne, wygląda, jakby ruszał w dalszą trasę. |
|
|
| Kompozycja tej fotografii wywołuje wrażenie, że statek wcale nie płynie lecz stoi w miejscu lub, co najwyżej, jest unoszony z prądem rzeki. |
|
|
| Krokodyl podczas poobiedniej drzemki oczekuje z otwartą paszczą aż jakiś odważny ptaszek wyczyści mu zęby. Patrząc na to zdjęcie odnosimy jednak wrażenie, że gad właśnie atakuje swoją ofiarę. |
|
Robiąc zdjęcie, przekazujemy potencjalnemu widzowi informację na temat fotografowanego motywu. O jej treści decyduje w znacznym stopniu kompozycja kadru, poprzez którą możemy kształtować przekaz obrazu.
